Grupa Wsparcia Psychicznego

Sensitive

PRZEDSTAWIONY PONIŻEJ PORADNIK MA CHARAKTER TYLKO I WYŁĄCZNIE INFORMACYJNY ! Od stawiania diagnoz i leczenia są odpowiednie instytucje, psychologowie i psychiatrzy. Naszym zadaniem jest stworzenie miłej i przyjemnej atmosfery gdzie każdy znajdzie coś dla siebie i nie będzie czuł się odrzucony. Zapraszamy również do naszego pokoju [link widoczny dla zalogowanych] wsparcie_emocjonalne

Depresja endogenna albo melancholia - pojęcie przynajmniej częściowo historyczne, nie przez wszystkich używane. Ma to być taki stan depresyjny, w którym kluczową rolę odgrywa szczególne rozregulowanie biologiczne, zakłócenie wielu funkcji życiowych - zwłaszcza podstawowego nastroju, tempa procesów psychicznych i ruchowych oraz rytmów biologicznych, a zwłaszcza biorytmów snu. Zmiany chorobowe tego rodzaju, które najlepiej chyba oddaje w języku polskim słowo "melancholia", stanowią swoiste "jądro depresji". Obniżenie nastroju ma często cechy raczej wygaśnięcia emocjonalnego, braku reaktywności niż rozpaczy. Napęd psychiczny i ruchowy zwalnia się wyraźnie. Sprawność intelektualna, koncentracja, pamięć są osłabione. Chory traci pewność siebie, czuje się słabszy fizycznie i psychicznie, towarzyszy mu lęk, niepokój, przeczucie, że wydarzy się coś niedobrego. Bardzo charakterystyczne jest złagodzenie lub nawet ustąpienie objawów po południu lub wieczorem oraz zaburzenia snu w drugiej połowy nocy. Zaburzenia te mogą mieć różne postacie, do których należy sen przerywany, płytki, niespokojny, nawet z lękiem lub koszmarami, z budzeniem się w nocy. Poranne obudzenie się jest typowo przedwczesne, w napięciu i niepokoju, czasem trwodze, z niemożliwością ponownego zaśnięcia. Bardzo typowym objawem jest ciągłe uczucie zmęczenia. Nasilona depresja z objawami endogennymi (melancholicznymi) niemal zawsze przebiega z przeżywaniem bezsensu swoich działań, nawet życia, z fantazjami o śmierci. Znacznie rzadziej pojawiają się rzeczywiste pragnienia samobójcze.

Pojęcie depresji endogennej zwraca uwagę na obecność w obrazie chorobowym, i to w jego centrum, głębokich, biologicznie uwarunkowanych zakłóceń funkcji psychiki i ciała. Depresje tego rodzaju jednak pozostają, przynajmniej na różnych etapach rozwoju choroby, w ścisłym związku z okolicznościami środowiskowymi, rozwojem, typem osobowości i aktualnym stresem. Ich etiologia jest więc złożona i ogromne pole jest tu dla środowiskowej profilaktyki, edukacji a niejednokrotnie - psychoterapii. Stąd raczej powinno się mówić o czynnikach endogennych (przechodząc zresztą łatwo nad niejednoznacznością tego pojęcia) lub depresji o typie melancholii.

Depresja o takim obrazie należy do najczęstszych. Do niej w szczególności odnosi się stwierdzenie: "depresja jest chorobą". W leczeniu takiej depresji ogromną rolę odgrywają leki przeciwdepresyjne.