Grupa Wsparcia Psychicznego

Sensitive

PRZEDSTAWIONY PONIŻEJ PORADNIK MA CHARAKTER TYLKO I WYŁĄCZNIE INFORMACYJNY ! Od stawiania diagnoz i leczenia są odpowiednie instytucje, psychologowie i psychiatrzy. Naszym zadaniem jest stworzenie miłej i przyjemnej atmosfery gdzie każdy znajdzie coś dla siebie i nie będzie czuł się odrzucony. Zapraszamy również do naszego pokoju [link widoczny dla zalogowanych] wsparcie_emocjonalne

Mają to być takie zaburzenia, w których depresyjność i lęk występują w stopniu łagodnym, nie pozwalającym na rozpoznanie żadnego z tych zaburzeń (depresji i lęku uogólnionego). Tak określone zaburzenie stało się w sposób nieunikniony jednym z najbardziej niejasnych i kontrowersyjnych pojęć dzisiejszej psychiatrii. Odróżnienie go od nerwicy lękowej bądź depresji jest trudne, jeśli w ogóle możliwe. Kontrowersje z tym związane ostro widać w wypowiedziach autorów, z których cześć mówi o tym, że takie zaburzenia ostatnio występują coraz częściej, inni uważają samo używanie pojęcia za nieuzasadnione i powodujące niepotrzebne mnożenie medycznych rozpoznań. W takiej sytuacji, gdy samo istnienie bytu nie jest pewne, jest zrozumiałe, że w literaturze i praktyce lekarskiej trudno o ustalone poglądy na temat występowania postulowanego zaburzenia, przebiegu i rokowania, jak również najwłaściwszego leczenia. Ostrożnie na podstawie literatury można przytoczyć natomiast kilka interesujących i dotyczących tego tematu faktów:

1. Zwolennicy używania pojęcia zaburzeń depresyjnych i lękowych mieszanych początkowo oceniali jego rozpowszechnienie w szerokich granicach od 1 do 11% populacji, uważając je jednak przeważnie za zaburzenie częste. W ostatnich latach zdecydowanie za bliższe prawdy uważa się te szacunki, które mówią o występowaniu go najwyżej u 1-2%.
2. Pojęcie ZDLM istnieje we współczesnych klasyfikacjach diagnostycznych w szczególny sposób. W klasyfikacji WHO ICD-10 znalazło się wśród zaburzeń nerwicowych, a jego opis kliniczny jest nieprecyzyjny i ogólny, bez podania ściślejszych kryteriów rozpoznawania. W klasyfikacji amerykańskiej DSM-IV zaburzenie to nie znalazło się wśród głównych kategorii diagnostycznych, a próba ustalenia precyzyjniejszych kryteriów rozpoznawania opiera się na stosowaniu listy objawów, które są właściwie tożsame z objawami depresji. Problem więc zakreślenia różnicy między ZDLM a depresją nie znalazł tu żadnego rozwiązania a raczej przeciwnie.
3. Niektórzy autorzy zwracają słusznie uwagę, że obserwując w ciągu dłuższego czasu pacjentów z rozpoznanym ZDLM u wielu z nich można widzieć to zaburzenie jako niepełne remisje w przebiegu zaburzeń nastroju lub lękowych.
4. Nie określono żadnego specyficznego leczenia postulowanych zaburzeń. Proponowane i stosowane leczenie jest właściwie identyczne jak w depresji. Stosuje się leki przeciwdepresyjne i psychoterapię.
5. Przebieg ZDLM nie jest dobrze poznany. Opisuje się jednak ogólnie albo przebieg epizodyczny jak i przewlekły, co przypomina przebieg choroby depresyjnej.

W sumie:

Dzisiejszy stan wiedzy nie pozwala raczej myśleć o ZDLM jako o specyficznym, osobnym typie zaburzeń. Ma to duże znaczenie praktyczne: brak np. podstaw do szukania jakiejś ustalonej i osobnej wiedzy dla tej grupy zaburzeń, w tym leczenia, prognozowania przebiegu, wniosków orzeczniczych itp. Nie wydaje się przy tym właściwe myślenie o osobach ze względnie łagodną depresyjnością i lękiem jak o osobach chorych na osobne zaburzenie. Są one raczej tymi, u których choroba depresyjna (depresja) i lękowe objawy nerwicowe współistnieją czy „spotykają się” w nieco inny sposób. Praktyka kliniczna każe obejmować te osoby taką samą uwagą i troską jak osoby z niewątpliwą, pełnoobjawową depresją.

Stanisław Porczyk, specjalista psychiatra