Grupa Wsparcia Psychicznego

PoProstuJa

"Słońce i Anioł"

Kiedyś, gdy na świecie nie było ludzi, gdy istniało tylko słońce, burza wraz z wiatrem i groźnymi piorunami, Pan Bóg z samotności stworzył Anioła.
Anioł miał małe skrzydła, białe jak śnieżny puch! Twarz gładką i delikatną , jasną jak najpiękniejszy kwiat... i długie, falowane włosy.

-"Taki jakiego chciałem", powiedział Bóg.

Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie jeden maleńki...a jakże istotny błąd!...
Otóż, gdy Anioł biegał po raju, śpiewał i cieszył się z piękna ziemi jaką dał mu jego Stworzyciel...
Zaczynał się zastanawiać:

-"Jak jedna osoba, mogła stworzyć takie dzieło???"
Usiadł przy drzewie i zaczął dumać, aż zasnął.

Miał sen, w którym widział siebie...SAMEGO... Biedny smutny Anioł odczuł okropną, przygnębiającą, nie do opisania samotność. Budząc się uświadomił sobie, że nie ma innych aniołków.
................................. że jest SAM!

Nie zawołał Boga, wstydził się przyznać, że kogoś lub czegoś tak bardzo mu brakuje.. zaczął płakać.
Nigdy nie wiedział co to łzy bólu, zawsze tylko się śmiał, myślał, że coś z nim jest nie tak... zamknął się w sobie, siedział tylko pod drzewem z opuszczoną głową, a Bóg widział, że Jego dziecko bardzo cierpi.

BARDZO CHCIAŁ WZIĄĆ WSZYSTKO NA SIEBIE, ALE LOGIKA MIŁOŚCI JEST TAKA, ŻE CIERPIĄCEGO ULECZY TYLKO JEGO WŁASNE CIERPIENIE!

Bóg codziennie trwał przy swoim dziecku, ale dziecko Go nie widziało... przecież Boga nie widać.
Czas smutku i samotność Aniołka znacznie się przedłużał... maleństwo powoli traciło sens istnienia...
Jednak nagle COŚ zaświeciło w oczy samotnika.
-"Kim jesteś "?- krzyknął.
Nie słysząc odpowiedzi , tylko jakby echo...
-Odpowiedz! -Powiedział już nieco ciszej.
Po krótkiej przerwie, gdy nasz bohater wyciszył się , usłyszał:
-"Witaj"!
-"Kim jesteś?"- zapytał Anioł.
-"Jestem Słońce, przysłał mnie tu Bóg, który sprawił, że żyjesz, powiedział mi, że od dziś będę Twoim ..yyy...jak to mówił?...yyy...eee...na "P"
-"Może Pomocnik? zapytał ciekawy, ale nieco zdziwiony Aniołek."
-"Podobne, ale to nie to, rzekło Słońce."
-"yyy...może Pamiętnik??? -" Biały, smutny próbował dalej odgadnąć prawidłowe słowo.
-"Nie , nie , ale wiem, że ma wszystko pamiętać..." - Dodało Słońce

Nagle radosny Głos śnieżno białego stworzenia wydał piękne słowo, które czasem jest źle rozumiane przez ludzi.
-"PRZYJACIEL!!!" - Krzyknął Anioł z szerokim uśmiechem!
-"Tak, to jest to..."- powiedziało Słońce.
Po chwili dodając:
-"Bóg przysłał mnie do Ciebie, abym był Twoim przyjacielem, żebym dawał Ci wewnętrzne ciepło, światło i radość"
-"Dziękuje" - rzekł Anioł szeptem do swojego Boga.
-"Dziękuję, że dałeś mi przyjaciela"- Dodał.
Bóg odpowiedział mu:
-NIGDY GO NIE RAŃ...
-NIE PODCHODŹ ZBYT BLISKO, BO PARZY...
-ZAUFAJ MU!

I ostatnie, co musisz zapamiętać, to że w życiu nie dasz sobie rady, mając nawet wszystkie rzeczy materialne...ale o tym usłyszysz, gdy stworzę już ludzi...
Kochaj i bądź kochany!
Wtedy przyjaciel zawsze będzie przy Tobie!