Grupa Wsparcia Psychicznego

Sensitive

PRZEDSTAWIONY PONIŻEJ PORADNIK MA CHARAKTER TYLKO I WYŁĄCZNIE INFORMACYJNY ! Od stawiania diagnoz i leczenia są odpowiednie instytucje, psychologowie i psychiatrzy. Naszym zadaniem jest stworzenie miłej i przyjemnej atmosfery gdzie każdy znajdzie coś dla siebie i nie będzie czuł się odrzucony. Zapraszamy również do naszego pokoju [link widoczny dla zalogowanych] wsparcie_emocjonalne

Niektóre osoby przeżywają tak silnie pewne normalne ludzkie uczucia, takie jak wstyd, lęk, ból i gniew, że prawie nigdy nie opuszcza ich niepokój, że „coś z nimi jest nie tak”. Uważają one często, że powinny uszczęśliwiać ludzi wokół siebie, a kiedy okazuje się, że nie jest to możliwe, czują się mniej wartościowe. Tacy ludzie przesadnie angażują się w codzienne wydarzenia, troskę o innych, spełnianie życzeń innych, aby w konsekwencji „zasłużyć” na miłość.

Osoby takie mają większy (niestety) potencjał do wchodzenia w toksyczne związki, przez co stają się ofiarami szeroko rozumianego nadużycia. Osoby tkwiące w toksycznych związkach dźwigają bagaż problemów, określanych mianem współuzależnienia (rozumianego jako uzależnienie od drugiej osoby). Toksyczna miłość to wielki ból.
Jak zakończyć toksyczny związek - czynniki wpływające na relacje

Na budowanie związku i nasze zachowania w związkach miłosnych, gdy już jesteśmy dorośli, wpływa wiele czynników, z których najważniejsze to:

* zdeterminowane genetycznie skłonności charakterologiczne,
* poziom równowagi biochemicznej, wpływające na nastrój i temperament,
* relacje z rodzeństwem,
* relacje z rówieśnikami z okresu dzieciństwa,
* młodzieńcze doświadczenia miłosne.

Każdy z tych czynników może mieć wpływ na kształtowanie naszych związków uczuciowych. Badania wykazały, że uwarunkowania genetyczne mogą silnie wpływać na nasze podstawowe rysy osobowości. Brak równowagi biochemicznej w naszym ciele, może powodować przygnębienie lub nadmierna zmienność nastrojów. Rezultatem wadliwych relacji z rodzeństwem lub rówieśnikami bywa agresywność, skłonność do zazdrości lub zamykania się w sobie. Nieudane zaś młodzieńcze romanse mogą nas zranić akurat w czasie, kiedy nasze wyobrażenie o sobie, jest akurat podatne na ciosy. To z kolei może wpływać na nasz sposób myślenia o sobie, nasze poczucie własnej wartości, brak akceptacji siebie.

Jednakże dla większości z nas, to zachowanie rodziców jest pierwszą lekcja na drodze, która prowadzi do przyszłych związków miłosnych. Od rodziców uczymy się, jak mężczyźni i kobiety powinni odnosić się do siebie. Sposób, w jaki nasi rodzice traktują się wzajemnie, jest dla nas wzorem. Sami zazwyczaj podobnie traktujemy naszych partnerów oraz takiego traktowania oczekujemy od nich. Sposób, w jaki nasi rodzice traktują nas, stanowi podstawę dla naszego rozumienia miłości.
Czynniki ryzyka toksycznego związku

Istnieje wiele czynników, które mogą nas predysponować do zbudowania toksycznego związku. Pośród nich można wskazać następujące:

* poczucie bycia niekochanym, odrzuconym (jako doświadczenie w relacjach rodzinnych),
* doświadczanie agresji i przemocy w środowisku rodzinnym,
* przekonanie o „zasługiwaniu” na miłość,
* niska samoocena, brak wiary w siebie,
* obsesyjna kontrola partnera, bądź bycie ofiarą takiej kontroli,
* trudności z wytyczaniem właściwych granic w relacjach z partnerem,
* trudności z doświadczaniem i wyrażaniem swojej rzeczywistości (tego co czuję, co myślę, z czym się nie zgadzają, czego pragnę itp.),
* trudności z zaspokajaniem swoich dorosłych potrzeb i pragnień, bądź rezygnacji z nich na rzecz partnera,
* trudności z doświadczaniem i wyrażaniem swojej rzeczywistości w sposób umiarkowany (tzn. bez nadmiaru emocji ale też i bez nadmiernej bladości emocji),
* mylenie zazdrości z miłością (bądź przekonanie, że zazdrość jest wyznacznikiem miłości),
* szantaż emocjonalny,
* doświadczanie przemocy (psychicznej, fizycznej) ze strony partnera.

Sprzeczność uczuć a toksyczność związku

Można wskazać na sprzeczne tendencje powszechnie doświadczane w związku. Należą do nich:

* wahanie pomiędzy doświadczaniem namiętności a poczuciem przytłoczenia,
* poczucie, że w jednej chwili kochamy swojego partnera, by w następnej wściekać się na niego,
* poczucie, że intensywność troski naszego partnera pochlebia nam i jednocześnie powoduje poczucie inwazji w nasze sprawy,
* ekscytacja nieprzewidywalnością naszego związku,
* poczucie winy w związku z obroną naszych spraw w związku.

Funkcjonowanie w toksycznej relacji powoduje trudności w ocenie, które z naszych zachowań – aktywnych lub pasywnych – powodują obsesyjne zachowanie partnera. Jednakże do czasu uzyskania pełnej jasności, co do naszej roli w związku, wszelka jego zmiana na lepsze może okazać się trudna do osiągnięcia. Z czasem możemy doświadczać uczuć stłamszenia
Jak uwolnić się od toksycznej miłości?

Wiele osób nie dostrzega niszczycielskiego charakteru swoich związków i przez lata pozostaje w relacji, która ją unieszczęśliwia. Zerwanie takiego związku nie jest łatwe. Często partner odmawia zgody na odejście, a z drugiej strony brakuje nam odwagi na podjęcie takiego kroku (z różnych powodów).

Krok 1. Jest to dostrzeżenie symptomów destrukcyjnego funkcjonowania naszego związku. Kiedy zaczniemy rozpoznawać te symptomy i próbować zmieniać nasze wieloletnie zachowania, może obudzić się w nas opór i ogarną nas irracjonalne emocje. Jest to jednak nieuniknione. Trudno jest bowiem zmienić nawyki z dnia na dzień. Warto jednak nad tym pracować. Konieczna wydaje się także zmiana sposobu myślenia o sobie, szczególnie, jeśli te myśli oscylowały wokół przekonania, że jest się kimś złym, niewartościowym, nie zasługującym na miłość, nie godnym partnera itp. Taki sposób myślenia o sobie może powodować przekonanie, że nie zasługujemy na kogoś lepszego, że nikt nas nie chce, że powinniśmy być wdzięczni partnerowi, że jest z nami. Nic bardziej błędnego! Zmiana sposobu myślenia o sobie może skutkować przekonaniem, że możemy wybierać i wydobywać swoje zachowanie spod kontroli systemu błędnych przekonań.

Krok 2. Praca nad zachowaniem – należy rozpocząć od określenia własnych frustracji, ograniczeń i oczekiwań.

Krok 3. Przekształcanie impulsów w wybory – samo myślenie o tym, co zamierzamy zrobić, przekształca impuls w świadomy wybór.

Krok 4. Wyszukiwanie „kotwicy” emocjonalnej – jeśli mamy bliskiego przyjaciela lub krewnego, z którym czujemy się na tyle bezpiecznie, by powierzyć mu szczegóły swojej sytuacji, to warto zwrócić się do niego po pomoc. Poczucie wsparcia dodaje siły i woli do działania. Możemy mieć opory przed proszeniem przyjaciela o tak głębokie zaangażowanie w nasze sprawy. Może to się wydawać zbyt dużym obciążeniem. Jednak zaskakująco wielu przyjaciół i krewnych chętnie się godzi.

Krok 5. Wychodzenie z izolacji – toksyczny związek jest stanem samotności i wyizolowania. Warto pomyśleć jednak o sobie. Powrócić być może do dawnych pasji, zainteresowań, przyjemności, które zostały zaniedbane w czasie trwania destrukcyjnego związku. Jest szansa, że to spowoduje, że poczujemy się lepiej. Warto spróbować przywołać wspomnienia i uczucia, które sprawiały nam przyjemność, zanim związek opanował nasze życie.

Krok 6. Zmiana kierunku – warto pomyśleć o zmianie trybu życia, wzbogacając go np.
o większą aktywność fizyczną. Kiedy podejmujemy wysiłek fizyczny, nasz mózg produkuje substancje chemiczna, zwane endorfinami. Stanowią one część naturalnego systemu ochrony przed bólem i podobnie jak wiele farmaceutycznych środków przeciwbólowych, w rezultacie podnoszą nas na duchu. W przeciwieństwie jednak do tabletek, endorfiny nie mają jednak efektów ubocznych, a po ustaniu ich działania, nie doznajemy obniżonego nastroju.

Krok 7. Warto też skorzystać z pomocy specjalisty, jeśli trudno jest nam podjąć (z różnych powodów) samodzielne działanie. Rozmowa np. z psychologiem, pomoże nam spojrzeć na problem i siebie samych, z innej perspektywy. Spróbuj znaleźć także pomoc w grupach wsparcia.